കുട്ടന്‍...വീണ്ടും..
ഹിന്ദി പാട്ടുകള്‍ എന്റെ കൊച്ചു ഗ്രാമത്തെ അല്‍പ്പാല്‍പ്പമായി സ്വാധീനിച്ച്‌ വരുന്ന കാലം. ആ സമയത്ത്‌, ടെലിവിഷന്‍ അഥവാ വിഢ്ഢിപ്പെട്ടി പരിസരത്തുള്ള വീടുകളില്‍ ഒരേ ഒരു വീട്ടിലേ എത്തിയിട്ടുള്ളൂ. നിഷ്കളങ്കനായ നമ്മുടെ കുട്ടന്‍ ഒരു ഗായകന്‍ കൂടിയാണെന്ന് തെളിയിച്ച ഒരു സംഭവം നടന്നു.
അവന്റെ വീടിന്റെ പിന്നിലെ ചേറുകൂനയില്‍ കയറി നിന്ന് കുട്ടന്‍ കളിക്കുകയാണ്‌. ചേറ്‌ വാരി മേല്‍പ്പോട്ടെറിയുന്നു... കൈ കൊട്ടിച്ചിരിക്കുന്നു.. ഇടയ്ക്ക്‌ ഒരു ഹിന്ദി ഗാനവും..
"ഏ.. സനം.., ഓ.. സനം.., ആ.. സനം.."
***
Tuesday, January 30, 2007
എന്റെ അയല്‍ക്കാരന്‍ "കുട്ടന്‍"
എന്റെ അയല്‍ക്കാരന്‍ "കുട്ടന്‍"എന്റെ അയല്‍വാസി ആയ എമ്പ്രാന്തിരിയുടെ മൂന്ന് മക്കളില്‍ രണ്ടാമനാണ്‌ "വല്യേ കുട്ടന്‍" എന്ന ഓമനപ്പേരില്‍ അറിയപ്പെടുന്ന "അനില്‍ കുമാര്‍". ചെറുപ്പം മുതലേ കൈമുതലായുള്ള തന്റെ നിഷ്കളങ്കത്വം ഇപ്പൊഴും കാത്തു സൂക്ഷിക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തിയാണ്‌ ഇദ്ദേഹം.
അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുട്ടിക്കാലത്ത്‌, എന്റെ വീട്ടില്‍ പശുവിനെ വളര്‍ത്തിയിരുന്നു. സ്വാഭാവികമായും പാല്‍ വില്‍പനയും എന്റെ അമ്മയുടെ(കാര്‍ത്ത്യായനി ടീച്ചര്‍) ഹോബികളില്‍ ഒന്നായിരുന്നു. എന്തിനേറെ പറയണം, ആത്തമ്മയും(എമ്പ്രാന്തിരിയുടെ പത്നി അഥവാ അകത്തമ്മ) അമ്മയുടെ കസ്റ്റമര്‍ ആയിരുന്നു. പതിവായി കുട്ടന്‍ ആണ്‌ പാല്‍ വാങ്ങാന്‍ വരാറ്‌.
ലോവര്‍ പ്രൈമറി പരീക്ഷക്കാലത്ത്‌, കുട്ടനോട്‌ ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചിരുന്ന ടീച്ചര്‍ എന്റെ അമ്മയുടെ അടുത്ത സുഹൃത്തായിരുന്നു. ഒരു ദിവസം അവര്‍ എന്റെ അമ്മയോട്‌ പറഞ്ഞു.. "ടീച്ചറേ, ടീച്ചര്‍ക്ക്‌ അനില്‍കുമാറിനെ അറിയ്‌വൊ? ആ കുട്ടിക്ക്‌ ഇന്നലെ പരീക്ഷ എടുത്തത്‌ ഞാനാ...'നമുക്ക്‌ പാല്‍ തരുന്നത്‌ ആര്‌?' എന്ന ചോദ്യത്തിന്‌ ആ കുട്ടി പറഞ്ഞ ഉത്തരം എന്താന്നറിയ്‌വൊ ടീച്ചറേ? -'അയലോത്തെ കാര്‍ത്ത്യേനി ടീച്ചറ്‌' ന്ന്.."
ഈ കഥ അന്നു തന്നെ ആ സ്കൂളിലും എന്റെ അമ്മ ജോലി ചെയ്തിരുന്ന സ്കൂളിലും ഉള്ള എല്ലാ അദ്ധ്യാപകരുടെയും ചെവിയില്‍ എത്തിയെത്രെ..
:-)
Monday, January 29, 2007
പരോപകാരമേ പുണ്യം, പാപമേ പര പീഢനം.
പരോപകാരമേ പുണ്യം, പാപമേ പര പീഢനം.
കുസാറ്റിലെ പഠനകാലം. വെള്ളിയാഴ്ചകളില്‍ ഹൊറ്റ്സ്റ്റലില്‍ നിന്ന് വീട്ടിലേക്കും, തിങ്കളാഴ്ചകളില്‍ വീട്ടില്‍ നിന്നു ഹൊസ്റ്റലിലേക്കും വരും. മിക്കവാറും ട്രെയിനില്‍ ആണ്‌ യാത്ര. ചില അത്യാവശ്യ ഘട്ടങ്ങളില്‍ ബസ്സിലും. ആനവണ്ടിയില്‍..
ഒരു തിങ്കളാഴ്ച, ഞാന് വീട്ടില്‍ നിന്നും കുസാറ്റിലേക്കു പോകാന്‍ ഒരുങ്ങി. ട്രെയിന്‍ കിട്ടിയില്ല. ക്ലാസ്സ്‌ ഉച്ചക്കേ ഉള്ളൂ. നമ്മുടെ ഫാസ്റ്റ്‌ പാസ്സഞ്ചര്‍ ഉള്ളപ്പോള്‍, എന്തിനു വേറൊരു ആലപ്പി എന്ന് വിചാരിച്ച്‌ ബസ്സ്‌ സ്റ്റാന്റില്‍ എത്തി.
പതിവുപോലെ, വണ്ടി വന്നതും ഞാന് ചാടി കയറി, സൈഡ്‌ സീറ്റില്‍ ഇരിപ്പായി. ടിക്കറ്റ്‌ എടുത്തതിനു ശേഷം പതിവുപോലെ ഞാന് ഉറക്കം ആരംഭിച്ചു.
ചാലക്കുടി സ്റ്റാന്റിലേക്ക്‌ വണ്ടി കയറിയതിന്റെ കുലുക്കത്തില്‍ ഞാനുണര്‍ന്നു. പുറപ്പെടുമ്പൊള്‍ കാലിയായിരുന്ന വണ്ടിയില്‍ ഇപ്പോള്‍ നല്ല തിരക്കാണ്‌. ഞാന് പകുതി ഉറക്കത്തില്‍ ആയിരുന്നു. ഒരു സ്ത്രീ കുട്ടിയെ എടുത്ത്‌ നില്‍ക്കുന്നു. ആ തിരക്കില്‍ ഞാന് എഴുന്നേറ്റു സീറ്റ്‌ കൊടുത്താല്‍ കുസാറ്റില്‍ എത്തുമ്പോഴെക്കും ഞാന് ഒരു വിധം ആകും. എന്നാലും എന്റെ ഉള്ളിലെ പരോപകാരി ഉണര്‍ന്നെണീറ്റു. ഞാന് ആ കുട്ടിയെ വാങ്ങി മടിയില്‍ വച്ചു.
വീണ്ടും ഉറക്കത്തിലേക്ക്‌. ആങ്കമാലി ആയപ്പോള്‍ എന്തോ ഒരു അസഹ്യമായ ദുര്‍ഗന്ധത്തിനാല്‍ ഞാന് ഉണര്‍ന്നു. ബസ്സ്‌ സ്റ്റാന്റിലെ ദുര്‍ഗന്ധമായിരിക്കും!! അടുത്തിരുന്ന ചേച്ചിയെ ഞാന് നോക്കി. തിരക്കുമൂലം എന്റെ മേല്‍ ചാരി എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചിരുന്ന ആ ചേച്ചി, ഇപ്പോള്‍, നല്ല ബഹുമാനത്തോടെ അല്‍പ്പം അകന്ന്, എന്നെ തൊടാതെ ഇരുന്നിരുന്നു. അവരുടെ മുഖത്തും ആ ദുര്‍ഗന്ധതിന്റെ പ്രതിഫലനം ഉണ്ടായിരുന്നു.
വീണ്ടും മയങ്ങാന്‍ എന്നെ ആ ദുര്‍ഗന്ധം അനുവദിച്ചില്ല. ബസ്സിലെ തിരക്ക്‌ അല്‍പ്പം കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഈ കുട്ടിയെ തന്ന സ്ത്രീ എവിടെ? കാണുന്നില്ല. അവര്‍ക്ക്‌ സീറ്റ്‌ കിട്ടിക്കാണും. തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവര്‍ അവിടെ ഉണ്ട്‌. ഭാഗ്യം. :-)
ഞാന് ആ സ്ത്രീയെ അപ്പൊഴാണ്‌ ഒന്നു സൂക്ഷിച്ച്‌ നോക്കിയത്‌. അവരുടെ മുടി പാറിപ്പറന്ന് കിടക്കുന്നുണ്ടൊ? ഛെ ഛേ. ബസ്സിലെ തിരക്കില്‍ പെട്ടതാവും. അവരുടെ സാരി കീറിയിട്ടുണ്ടല്ലോ? ബ്ലൗസിന്‌ ചിലയിടങ്ങളില്‍ നിറവ്യത്യാസം. ഏച്ച്‌ കൂട്ടിയിട്ടുണ്ടൊ? ഏയ്‌. ഉറക്കത്തില്‍ എനിക്ക്‌ തോന്നിയതാവും. അവര്‍ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു. "ബെസ്റ്റ്‌ പല്ല്" ഞാന് മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തു. "മാസത്തില്‍ ഒരിക്കലെങ്കിലും പല്ല് തേച്ചുകൂടെ? ഹൊ!!"
ഞാന് തലതിരിച്ച്‌ എന്റെ മടിയില്‍ ഇരിക്കുന്ന കുട്ടിയെ നോക്കി. ചെമ്പന്‍ മുടി. മുടിക്ക്‌ ചേരും വിധത്തില്‍ ഒരു ഷര്‍ട്ടും ട്രൗസറും. എന്റെ മേത്ത്‌ ചാരിക്കിടന്ന് അതുറങ്ങുന്നു. ഞാന് ഇട്ടിരുന്ന ഷാളിന്‌ ഒരു നിറവ്യത്യാസം പോലെ. ഞാന് കണ്ണ്‍ തുടച്ച്‌ നല്ലോണം നോക്കി. അവിടെ ചെളി പുരണ്ടിരിക്കുന്നു. ഞാന് പതുക്കെ ആ കുട്ടിയുടെ തലയിലേക്ക്‌ ഒന്ന് കൂടെ നോക്കി. ആ ചെമ്പന്‍ തലമുടിക്കുള്ളില്‍ എണ്ണയോടൊപ്പം അഴുക്കും ക്ഷുദ്രജീവികളെയും ഞാന് കണ്ടു. ആ ദുര്‍ഗന്ധം എവിടെനിന്നാണെന്ന് എനിക്ക്‌ മനസ്സിലായി. കുട്ടിയെ ഞാന് ആ സ്തീയ്ക്ക്‌ തിരിച്ച്‌ കൊടുത്തു.
കുസാറ്റിലേക്ക്‌ ആലുവയില്‍ നിന്ന് ബസ്സിലാണ്‌ ഞാന് പോയത്‌. ആരുടെയും അടുത്ത്‌ ചെന്നിരിക്കാതെ ഞാന് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു. ഹോസ്റ്റലില്‍ എത്തി, എല്ലാര്‍ക്കും ഈ കഥ വിവരിച്ച്‌ കൊടുത്തു. തദ്ഫലമായി നമ്മുടെ "മച്ചു" എന്നെ റൂമില്‍ നിന്ന് പുറത്താക്കുകയും, ഡ്രസ്സ്‌ മാറി, ഇട്ട ചുരിദാര്‍ കഴുകി ഇടുന്നതുവരെ എന്നോട്‌ സംസാരിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്തു.
പരോപകാരം ചെയ്ത്‌ സ്വയം പീഢനം അനുഭവിച്ച ഒരു ദിവസമായിരുന്നു അത്‌.
ഇതൊരു തുടക്കം മാത്രം ആണെന്നു ഞാനറിഞ്ഞില്ലായിരുന്നു...
കുസാറ്റിലെ പഠനകാലം. വെള്ളിയാഴ്ചകളില്‍ ഹൊറ്റ്സ്റ്റലില്‍ നിന്ന് വീട്ടിലേക്കും, തിങ്കളാഴ്ചകളില്‍ വീട്ടില്‍ നിന്നു ഹൊസ്റ്റലിലേക്കും വരും. മിക്കവാറും ട്രെയിനില്‍ ആണ്‌ യാത്ര. ചില അത്യാവശ്യ ഘട്ടങ്ങളില്‍ ബസ്സിലും. ആനവണ്ടിയില്‍..
ഒരു തിങ്കളാഴ്ച, ഞാന് വീട്ടില്‍ നിന്നും കുസാറ്റിലേക്കു പോകാന്‍ ഒരുങ്ങി. ട്രെയിന്‍ കിട്ടിയില്ല. ക്ലാസ്സ്‌ ഉച്ചക്കേ ഉള്ളൂ. നമ്മുടെ ഫാസ്റ്റ്‌ പാസ്സഞ്ചര്‍ ഉള്ളപ്പോള്‍, എന്തിനു വേറൊരു ആലപ്പി എന്ന് വിചാരിച്ച്‌ ബസ്സ്‌ സ്റ്റാന്റില്‍ എത്തി.
പതിവുപോലെ, വണ്ടി വന്നതും ഞാന് ചാടി കയറി, സൈഡ്‌ സീറ്റില്‍ ഇരിപ്പായി. ടിക്കറ്റ്‌ എടുത്തതിനു ശേഷം പതിവുപോലെ ഞാന് ഉറക്കം ആരംഭിച്ചു.
ചാലക്കുടി സ്റ്റാന്റിലേക്ക്‌ വണ്ടി കയറിയതിന്റെ കുലുക്കത്തില്‍ ഞാനുണര്‍ന്നു. പുറപ്പെടുമ്പൊള്‍ കാലിയായിരുന്ന വണ്ടിയില്‍ ഇപ്പോള്‍ നല്ല തിരക്കാണ്‌. ഞാന് പകുതി ഉറക്കത്തില്‍ ആയിരുന്നു. ഒരു സ്ത്രീ കുട്ടിയെ എടുത്ത്‌ നില്‍ക്കുന്നു. ആ തിരക്കില്‍ ഞാന് എഴുന്നേറ്റു സീറ്റ്‌ കൊടുത്താല്‍ കുസാറ്റില്‍ എത്തുമ്പോഴെക്കും ഞാന് ഒരു വിധം ആകും. എന്നാലും എന്റെ ഉള്ളിലെ പരോപകാരി ഉണര്‍ന്നെണീറ്റു. ഞാന് ആ കുട്ടിയെ വാങ്ങി മടിയില്‍ വച്ചു.
വീണ്ടും ഉറക്കത്തിലേക്ക്‌. ആങ്കമാലി ആയപ്പോള്‍ എന്തോ ഒരു അസഹ്യമായ ദുര്‍ഗന്ധത്തിനാല്‍ ഞാന് ഉണര്‍ന്നു. ബസ്സ്‌ സ്റ്റാന്റിലെ ദുര്‍ഗന്ധമായിരിക്കും!! അടുത്തിരുന്ന ചേച്ചിയെ ഞാന് നോക്കി. തിരക്കുമൂലം എന്റെ മേല്‍ ചാരി എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിച്ചിരുന്ന ആ ചേച്ചി, ഇപ്പോള്‍, നല്ല ബഹുമാനത്തോടെ അല്‍പ്പം അകന്ന്, എന്നെ തൊടാതെ ഇരുന്നിരുന്നു. അവരുടെ മുഖത്തും ആ ദുര്‍ഗന്ധതിന്റെ പ്രതിഫലനം ഉണ്ടായിരുന്നു.
വീണ്ടും മയങ്ങാന്‍ എന്നെ ആ ദുര്‍ഗന്ധം അനുവദിച്ചില്ല. ബസ്സിലെ തിരക്ക്‌ അല്‍പ്പം കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഈ കുട്ടിയെ തന്ന സ്ത്രീ എവിടെ? കാണുന്നില്ല. അവര്‍ക്ക്‌ സീറ്റ്‌ കിട്ടിക്കാണും. തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അവര്‍ അവിടെ ഉണ്ട്‌. ഭാഗ്യം. :-)
ഞാന് ആ സ്ത്രീയെ അപ്പൊഴാണ്‌ ഒന്നു സൂക്ഷിച്ച്‌ നോക്കിയത്‌. അവരുടെ മുടി പാറിപ്പറന്ന് കിടക്കുന്നുണ്ടൊ? ഛെ ഛേ. ബസ്സിലെ തിരക്കില്‍ പെട്ടതാവും. അവരുടെ സാരി കീറിയിട്ടുണ്ടല്ലോ? ബ്ലൗസിന്‌ ചിലയിടങ്ങളില്‍ നിറവ്യത്യാസം. ഏച്ച്‌ കൂട്ടിയിട്ടുണ്ടൊ? ഏയ്‌. ഉറക്കത്തില്‍ എനിക്ക്‌ തോന്നിയതാവും. അവര്‍ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു. "ബെസ്റ്റ്‌ പല്ല്" ഞാന് മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തു. "മാസത്തില്‍ ഒരിക്കലെങ്കിലും പല്ല് തേച്ചുകൂടെ? ഹൊ!!"
ഞാന് തലതിരിച്ച്‌ എന്റെ മടിയില്‍ ഇരിക്കുന്ന കുട്ടിയെ നോക്കി. ചെമ്പന്‍ മുടി. മുടിക്ക്‌ ചേരും വിധത്തില്‍ ഒരു ഷര്‍ട്ടും ട്രൗസറും. എന്റെ മേത്ത്‌ ചാരിക്കിടന്ന് അതുറങ്ങുന്നു. ഞാന് ഇട്ടിരുന്ന ഷാളിന്‌ ഒരു നിറവ്യത്യാസം പോലെ. ഞാന് കണ്ണ്‍ തുടച്ച്‌ നല്ലോണം നോക്കി. അവിടെ ചെളി പുരണ്ടിരിക്കുന്നു. ഞാന് പതുക്കെ ആ കുട്ടിയുടെ തലയിലേക്ക്‌ ഒന്ന് കൂടെ നോക്കി. ആ ചെമ്പന്‍ തലമുടിക്കുള്ളില്‍ എണ്ണയോടൊപ്പം അഴുക്കും ക്ഷുദ്രജീവികളെയും ഞാന് കണ്ടു. ആ ദുര്‍ഗന്ധം എവിടെനിന്നാണെന്ന് എനിക്ക്‌ മനസ്സിലായി. കുട്ടിയെ ഞാന് ആ സ്തീയ്ക്ക്‌ തിരിച്ച്‌ കൊടുത്തു.
കുസാറ്റിലേക്ക്‌ ആലുവയില്‍ നിന്ന് ബസ്സിലാണ്‌ ഞാന് പോയത്‌. ആരുടെയും അടുത്ത്‌ ചെന്നിരിക്കാതെ ഞാന് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചു. ഹോസ്റ്റലില്‍ എത്തി, എല്ലാര്‍ക്കും ഈ കഥ വിവരിച്ച്‌ കൊടുത്തു. തദ്ഫലമായി നമ്മുടെ "മച്ചു" എന്നെ റൂമില്‍ നിന്ന് പുറത്താക്കുകയും, ഡ്രസ്സ്‌ മാറി, ഇട്ട ചുരിദാര്‍ കഴുകി ഇടുന്നതുവരെ എന്നോട്‌ സംസാരിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്തു.
പരോപകാരം ചെയ്ത്‌ സ്വയം പീഢനം അനുഭവിച്ച ഒരു ദിവസമായിരുന്നു അത്‌.
ഇതൊരു തുടക്കം മാത്രം ആണെന്നു ഞാനറിഞ്ഞില്ലായിരുന്നു...
Subscribe to:
Posts (Atom)
